การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด สมัยนี้อะไรที่เคยไกลตัวก็เข้าถึงง่ายขึ้น ถ้านอกเหนือจากอินเทอร์เน็ตก็คงเป็นพิพิธภัณฑ์นี่แหละที่รวบรวมความรู้ให้เราได้ศึกษา ฉบับนี้เราจะพามากันที่ Wow park หรือถ้าเรียกให้หรูหน่อยคือพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์นั่นเอง

เหตุผลที่เราตัดสินใจมาที่นี่เพราะเห็นจากโพสต์ในโซเชียลว่ามีสถานที่หนึ่งจัดไฟหลากสีเหมือน TeamLab ในต่างประเทศ ก่อนจะมารู้ทีหลังว่าเป็น WOW park พิพิธภัณฑ์ที่บริษัท ว้าว ปาร์ค จำกัด เป็นผู้ก่อตั้ง คอยให้ความรู้วิทยาศาสตร์ โดยเฉพาะฟิสิกส์ วิชาที่เราไม่ชอบเลย แต่คิดว่าเขาจะทำให้สนุกได้ ที่นี่อยู่ใกล้บ้านมากๆ เดินทางสะดวกแค่นั่งรถไฟฟ้า BTS จากสถานีปุณณวิถีมาลงสถานีเอกมัย และเดินตามทางเชื่อมเข้าศูนย์การค้าเกตเวย์ เอกมัยได้ทันที WOW park ตั้งอยู่บนชั้น 5

ปกติเคยมาทีนี่หลายครั้งแต่ยังไม่เคยขึ้นมาชั้น 5 เลย เพราะชั้นนี้เงียบมาก (หรืออาจจะเคยขึ้นมาแล้วจำไม่ได้) ปัจจุบันไม่ร้างเท่าไร ป้าย WOW park ก็ค่อนข้างชัดเจน เมื่อเดินเข้าไปจะต้องซื้อบัตรก่อนในกรณีที่ไม่ได้ซื้อออนไลน์ หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่จะเรียกตามรอบเวลาเพื่อเดินเข้าไปเป็นกลุ่ม (เรามาคนเดียวได้รวมกลุ่มกับครอบครัวและคู่รักคู่หนึ่ง รวมเป็น 6 คน) ส่วนแรกอยู่หลังเคาน์เตอร์ซื้อบัตรเลย โดยเจ้าหน้าที่จะให้ดมกลิ่นในกระปุกและทายว่าคือกลิ่นอะไร เหมือนจะง่ายเพราะเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยแต่ก็นึกไม่ออกว่าเป็นกลิ่นบราวนี่ กลิ่นกาแฟ ของใกล้ตัวอะไรทำนองนั้น

มองไปข้างๆ กันจะเห็นตู้ทดสอบความดังของเสียง ด้านหน้ามีสัญลักษณ์อุปกรณ์และยานพาหนะซึ่งส่งเสียงดังในระดับเดซิเบลต่างกัน ไล่จากด้านล่างคือเสียงระดับตีกลอง เครื่องขุดเจาะ เฮลิคอปเตอร์ ปืนใหญ่ ฟ้าร้อง เครื่องบิน และจรวดอยู่บนสุด เราสามารถเข้าไปส่งเสียงกรี๊ดดังๆ เพื่อดูว่าเสียงของเราดังได้ถึงขั้นไหน (ไม่ต้องห่วงว่าคนอื่นจะปวดหู เพราะเขาทำเป็นห้องเก็บเสียง) ซึ่งสายไปคอนเสิร์ตอย่างเราก็อยากลองดูบ้าง เลยรอคิวเข้าไปกรี๊ดดังๆ และพบว่าเสียงขึ้นไปอยู่ในระดับเดียวกับเฮลิคอปเตอร์ และมีบางจังหวะขึ้นสูงอีกขั้นเป็นระดับปืนใหญ่! น่าตกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน

หลังจากนั้นเข้ามาห้องด้านในขนาดกว้างกว่าเดิม และเต็มไปด้วยของดูน่าสนใจวางอยู่เป็นจุดๆ เช่น จุดตั้งพร็อปถ่ายรูปที่มีแต่ขา (ให้เราวางหัว พอถ่ายแล้วจะดูเหมือนเป็นเราทั้งตัว) กระจกหกเหลี่ยม เครื่องส่องเซลล์ต่างๆ ลู่วิ่งวงกลมจำลองการหมุนของเครื่องซักผ้า เตียงที่มีตะปูหลายๆ เล่มเรียงกันเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า เจ้าหน้าที่บอกว่านอนแล้วจะไม่เจ็บเพราะมันกระจายน้ำหนักแล้ว ถ้านอนบนตะปูตัวเดียวถึงจะเจ็บ (แต่เราไม่ได้ลองเพราะค่อนข้างกลัว) แล้วสตาฟก็ชวนเล่นกระจก วิธีการคือเมื่อยื่นหัวเข้าไปวางบนกระจกหกเหลี่ยมที่ต่อกันหลายบานแล้ว หน้าเราจะสะท้อนมาอยู่ในทุกบาน (เจ้าหน้าที่ถ่ายรูปให้ เห็นแล้วตลกตัวเอง) และยังได้เล่นเครื่องดูดพลังแรง แค่ปล่อยผ้าเช็ดหน้าก็ถูกดูดวนอยู่ในท่อและออกมาอีกทาง เห็นแล้วอยากทดลองใส่ของที่หนักกว่าผ้าเข้าไปดู แต่ใช้อุปกรณ์ที่เขาให้มานี่แหละน่าจะดีที่สุด

ห้องต่อไปก็พบกับเจ้าหน้าที่อีกคน ห้องนี้ค่อนข้างมืดแต่มีแสงสีน้ำเงินฉายทั่วห้อง มองรวมๆ แล้วน่าจะเกี่ยวกับท้องฟ้า มองไปรอบๆ เราจะเห็นแคปซูลขนาดใหญ่ซึ่งด้านในจำลองรูปทรงของพายุที่จะหมุนวนขึ้นฟ้า และยังมีจุดให้เล่นกับลมอีกหลายจุด แต่สิ่งที่เราชอบที่สุดในห้องนี้คือทำให้ได้สัมผัสเมฆที่ไม่เคยสัมผัสได้มาก่อน! มันคือแท่นที่มีไอน้ำจับตัวกันคล้ายกับเวลาเกิดเมฆ พอลองเอามือวางพาดผ่าน ก็ไม่ได้จับเป็นก้อนได้เหมือนที่ตอนเด็กๆ เข้าใจว่าเมฆน่าจะสัมผัสแบบเดียวกับสายไหม เดาว่าท่าทางเราตอนเล่นอยู่ตรงนี้คงเหมือนแม่มดปรุงยาแล้วมีควันพวยพุ่งออกมาจากหม้อมากๆ

ระหว่างทางไปสู่ห้องต่อไป ให้ความรู้สึกเหมือนเดินเข้าอุโมงค์ทะลุมิติที่มีไฟหลากสีฉายอยู่บนผนัง สวยดี และทำให้ระยะทางดูไกลขึ้นด้วยทั้งๆ ที่ไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องใหม่แล้ว ห้องที่ว่านี้มืดกว่าห้องก่อน แต่สวยไม่แพ้กันเพราะสีสันหลากหลายมาก ถ้าลองเอามือสัมผัสวัตถุที่เขามีให้จะเห็นคล้ายกระแสไฟฟ้าออกจากจุดที่มือแปะอยู่ ชอบมาก อยากซื้อไปเล่นที่บ้านเลย

กระบอกความสูงเกือบถึงเพดานที่ตั้งอยู่กลางห้องก็ไม่ได้ตั้งไว้ตกแต่งเฉยๆ เพราะแต่ละกระบอกจะแสดงให้เห็นความหนืดของของเหลว เช่น น้ำยาล้างจาน น้ำมัน น้ำ เมื่อปั๊มแล้วของเหลวจะดันตัวขึ้นไป สารไหนหนืดก็จะดันตัวช้ากว่า พอเดินสำรวจต่อ เจอจอฉายภาพจากเครื่องตรวจจับอุณหภูมิด้วยอินฟราเรดที่เราจะเห็นตัวเองเป็นสีเขียว แดง เหลือง สตาฟบอกว่าถ้าจุดไหนของร่างกายเป็นสีเขียวแสดงว่าอุณหภูมิปกติ สีส้มหรือเหลืองคือเริ่มอุณหภูมิสูงขึ้น และสูงสุดคือสีแดง และยังมีห้องเอกซเรย์ที่เมื่อเราโพสต์ท่าไหนค้างไว้แล้วพอแสงสาดลงมา ท่าที่เราทำก็จะติดอยู่บนผนัง (สตาฟบอกให้หลับตาต้องหลับนะ เพราะแสงจ้ามากๆ) และยังสามารถใช้แสงแฟลชจากโทรศัพท์มือถือวาดบนผนังได้ด้วย

ไม่ไกลจากกันมีคีย์บอร์ดไฟฟ้าและแคปซูลที่ด้านในบรรจุหลอดไฟไว้ ถ้าเรากดคีย์บอร์ดแล้วกระแสไฟฟ้าจะส่งต่อไปทำให้หลอดไฟติด (น้องที่มากลุ่มเดียวกันกดเป็นเพลงเลย เก่งมาก)

ห้องสุดท้ายเป็นการเล่นกับแสง สี และภาพจากกระจก โดยกระจกหกเหลี่ยมขนาดใหญ่ที่ต่อกันหลายบาน 5 มุม จะช่วยให้พื้นที่ดูกว้างขึ้น สามารถเข้าไปถ่ายรูปได้ และถ้ายังไม่หนำใจขอเชิญเดินต่ออีกนิดจะเจอโซนคล้าย TeamLab หรืองานศิลปะที่เล่นกับสถาปัตยกรรมและเทคโนโลยี ดวงไฟเล็กๆ กลมๆ จะเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ สีเหลืองบ้าง เขียวบ้าง น้ำเงินบ้าง เราชอบเพราะเหมือนหลุดไปอยู่ในอวกาศ ก็เลยอยู่ในห้องนี้นานแม้คนในกลุ่มที่เข้ามาด้วยกันจะออกไปแล้วก็ตาม และเจ้าหน้าที่ก็ปล่อยให้ถ่ายรูปคนเดียวได้จนกว่าจะพอใจ หรือไม่ก็จนกว่าจะครบ 90 นาทีนั่นแหละ

การมาเที่ยวครั้งนี้รู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง และ WOW park ก็มีอะไรใหม่ๆ ไม่จำเจ ถึงพื้นที่จะไม่ได้ใหญ่มาก แต่เห็นได้ถึงความพยายามในการวางตำแหน่งเกมต่างๆ และแทรกความรู้ให้ได้มากที่สุด เหมาะสำหรับคนไม่อยากเดินทางไกล ไม่ว่าวัยไหนก็เข้าได้หมด ทาง Wow park มีเจ้าหน้าที่คอยบรรยายและดูแลความปลอดภัยอยู่ตลอด สบายหายห่วง สมกับความตั้งใจของบริษัทที่อยากให้ Wow park เป็นแหล่งความบันเทิงและความรู้แห่งใหม่ของประเทศไทย

คอลัมน์นี้เรามาเล่าในมุมมองการท่องเที่ยว อาจไม่ได้อธิบายเชิงวิทยาศาสตร์มากเท่าไร ถ้าอยากเพิ่มความรู้ อยากเห็นและอยากสัมผัสของจริง ต้องลองไปใช้เวลาสนุกๆ สัก 90 นาทีใน WOW park ดูเองจะดีกว่า ยังมีเครื่องเล่นอีกมากเลยที่ไม่ได้พูดถึง

นี่ขนาดเราเป็นไม้เบื่อไม้เมากับวิชาฟิสิกส์ยังชอบ ถ้าสมัยเรียนสนุกแบบนี้ก็คงดี

ข้อมูล

• พิกัด : ชั้น 5 ศูนย์การค้าเกตเวย์ เอกมัย แขวงพระโขนง เขตคลองเตย กรุงเทพฯ
• เวลาทำการ : เปิดบริการ ทุกวัน 10.00-22.00 น.
• ราคาบัตร (90 นาที) : วันจันทร์-ศุกร์ 400 บาท และวันเสาร์-อาทิตย์ 500 บาท

Tag: travel, ที่เที่ยว, พิพิธภัณฑ์, วิทยาศาสตร์