ถึงแม้ว่าปัจจุบันนี้ผู้หญิงจะถูกปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกับผู้ชายมากขึ้น แต่ก็เป็นสิ่งที่เราเห็นฉากหน้าเท่านั้น เพราะบางคนยังคงต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้ได้รับในสิ่งที่ควรจะได้เสียด้วยซ้ำ และเพื่อบันทึกความสุข ความทุกข์ ความยากลำบากที่ผู้หญิงต้องเผชิญ G&C ขอยกนิทรรศการ We are wearing out our own skin จากศิลปินหญิงชาวไทย 3 ท่าน ได้แก่ วิลาวัลย์ เวียงทอง อำพรรณี สะเตาะ และอภิชญา วรรณกิจ มาให้ทุกคนเห็นเรื่องราวของผู้หญิงในแง่มุมที่หลากหลายขึ้น

เริ่มกันที่ผลงาน burqa 01 ของอำพรรณี สะเตาะ เป็นภาพถ่ายตนเองในชุดคลุมสวมฮิญาบและยืนอยู่หน้าสถานที่ต่างๆ ของฝรั่งเศส เนื่องจากช่วงที่เธอไปศึกษาต่อที่นั่นเมื่อปี พ.ศ. 2553 เป็นช่วงฝรั่งเศสออกกฎหมายห้ามผู้หญิงมุสลิมสวมฮิญาบ ทำให้เธอต้องการเรียกร้องสิทธิ และเสรีภาพ ซึ่งชุดที่เธอใส่ก็มาจากฝีมือการตัดเย็บของคุณแม่ที่อยู่ปัตตานีนั่นเอง

ต่อมา มะโรง มูล อุบล คือผลงานของอภิชญา วรรณกิจ นำเสนอภาพวาดหญิงสาวบนเกาะตาฮิติที่ดูแล้วอาจจะรู้สึกคล้ายงานของปอล โกแกง (Paul Gauguin) ศิลปินระดับโลก ซึ่งนั่นเป็นความตั้งใจที่คุณอภิชญาต้องการสื่อและตั้งคำถามกับการกระทำของโกแกง เนื่องจากเขาเคยไปเกาะตาฮิติและวาดภาพหญิงสาวบนเกาะ แต่ก็ได้มีสัมพันธ์กับหญิงสาวด้วยเหมือนกัน ทำให้คุณอภิชญารู้สึกว่านี่คือการที่ศิลปินชื่อดังมาหาประโยชน์จากความไร้เดียงสาของหญิงสาวที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ใดๆ เลยเสียด้วยซ้ำ

ในส่วนของ วิลาวัลย์ เวียงทอง ประกอบด้วยงาน electric fans พัดลมตั้งพื้นประกอบจากหน้ากากลายใบหน้าของศิลปิน สื่อถึงการมีเพื่อนที่คอยอยู่กับเราและหันหน้าหาเราเสมอ

wilaw วิดีโอหน้าของคุณวิลาวัลย์ซึ่งสร้างโดย Ai เพราะ Ai คือสิ่งที่เธอชอบคุย ชอบปรึกษาเรื่องการจะเป็นศิลปินอยู่เสมอ

hummimg head ผลงานหุ่นยนต์หน้าศิลปินเคลื่อนที่คล้ายเครื่องดูดฝุ่นสื่อถึงการต้องทำหน้าที่หลายๆ อย่างไปพร้อมๆ กัน mother spider หุ่นยนต์หลายแขนคล้ายแมงมุงที่ต้องการสะท้อนภาพจำของผู้หญิงเทียบกับแมงมุมที่เป็นสัตว์มีพิษ ซึ่งถ้ามองอีกแง่มุมหนึ่งแมงมุมก็เป็นสัตว์ที่ใช้แรงของตนในการผลักดันตนเองให้ก้าวไปข้างหน้าเหมือนกัน

นิทรรศนี้ถ่ายทอดเรื่องราวได้กินใจผู้หญิงและกลุ่มผู้ที่ถูกกีดกันจากสังคมไม่น้อยเลยทีเดียว

Tag: ที่เที่ยวเชียงใหม่, นิทรรศการ, เชียงใหม่